خونه للی، کدوم وره؟

سلام

روزتون قشنگ

دیروز دانا زنگ زد و گفت بیا زودتر بریم که بیشتر دور هم باشیم

گفتم یازده و نیم خوبه؟

گفت عالیه

یازده و ربع هنوز دستم بند بود به کار- دانا زنگ زد گفت با نیم ساعت تاخیر بریم... انگار برای اونم کار پیش اومده بود

للی بهم گفته بود براش نان بخرم... برای همین از همسایه چند تا نان خریدم

ظرفی که براش خریده بودم را کادو پیچ کردم

سرراه یه کیک کوچولو هم خریدم ... چون تولدش را یادم رفته بود

البته با یک ماه تاخیر دیگه کیک خریدن خیلی هم جالب نبود... ولی خب...

فاصله خونه ش با دفتر من کمتر از ده دقیقه ست

با دانا همزمان رسیدیم

یه خونه فسقلی با بینهایت انرژی مثبت

اونقدر حس آرامش داشت که گفتنی نبود

جلوی سالن خونه پنجره بزرگ داشت و یه درخت نارنج که پر از بهارنارنج های خوش عطر بود

روی میز پذیرایی میوه ها را خیلی خوشگل تزئین کرده بود

اصلا میوه های بهار خودشون اونقدر رنگی رنگی و قشنگن که آدم اول از دیدنش لذت میبره بعد از خوردنشون

به خاطر من باقلوا خریده بود

وقتی رسیدیم داشت کتلت آماده میکرد

بوی خوب غذای خونگی و یه خونه دنج که میدونی خونه دوست صمیمت هست و یه عالمه حس خوب

ماست چکیده و دَلار(دلال) آماده کرده بود که مزه ش را دوست دارم و زیاد در دسترس نیست

دور هم نشستیم و حرف زدیم

دختر کوچولوی دانا اون وسطها برای خودش شیطنت میکرد و آروم آروم که یخش باز شده بود دیگه خونه را گذاشته بود روی سرش

ساعت 3 بود که همسردانا، پسرش را هم آورد اونجا... یه پسربچه ی آروم کلاس دومی...

دیگه ساعت نزدیک 5 بود که دانا و بچه هاش رفتند

من تا شش و نیم ماندم

للی ظرفا را شست منم کنارش ایستادم و ریز ریز حرف زدیم

گاز را تمیز کرد... دستمال کشید... میز را مرتب کرد... جمع و جور کرد

و اونقدر با هم حرف داشتیم که تمام نشد که نشد...

دیگه باید میمومدم خونه ... مادرجان تنها بودند

دور همی کوچولوی دلچسب مون اینطوری تمام شد!

پ ن 1:  همچنان اون درد توی کتف و شونه م هستش

خیلی بهتر شده ... ولی سرد و گرم که میشم اذیتم میکنه

پ ن 2: با مادرجان اومدم

مادرجان رفتند قدم بزنند

وقتی برگردن زودتر میریم خونه