باز چند روز غیبت داشتم؟

سلام

شبتون آرام

اول از همه تسلیت میگم به ساره نازنینم

یکی از مهربونترین و فداکارترین دخترای  وبلاگستان

پدر ساره جان هم پرکشید

برام دردناک بود کنارش بودن با داغی که همچنان توی دلم تازه ست

ولی از خداوند بزرگ براش صبری بزرگتر از غمش آرزو میکنم

نذری را پختیم

جاتون خالی

جای پدرم هم خیلی خالی بود

تیشرت مشکی که برای محرم میپوشید را تنم کردم و توی مراسم نذری پزون لحظه لحظه بیادش بودم

امسال یه قسمتی از نذری قسمت یه کمپ ترک اعتیاد شد

بقیه ش هم مثل سالهای قبل

اما از بعدازظهر نذری پزون ، پسته مریض شد

تا نصفه شب دستمون بند دکتر و دارو و بیماری بچه بود

فعلا هم که زبون فرو بستم و کلا هیچی از زندگی سخت و دردناک این دوتا بچه و خواهرم نمیگم.....

فردا صبحش که بیدار شدیم پسته بهتر بود

تا غروب هم موندن و بعدش رفتن

سه شنبه صبح با مادر جان از خونه زدیم بیرون

اول رفتم دارایی

مادرجان توی ماشین موندن

اونجا هم که طبق معمول آقای فلانی مرخصی بود و آقای فلانی مریض بود و خانم مسئول هم گستاخانه حرف میزد ....

از اونجا اومدم بیرون و با مادرجان رفتیم سمت بازار لوازم تحریر

برای دفتر یه لیست خرید داشتیم که با دیدن قیمتها هی شاخ درآوردیم و تا میشد سروته خرید را زدیم

در نهایت هم رفتیم بازار اسباب بازی

برای فسقلیا خرید کردیم 

و بعد پیش به سوی دفتر

خریدها را پیاده کردیم و کارهامون را مرتب کردیم و اومدیم خونه

بقیه روز به میناکاری گذشت

چهارشنبه هم اول وقت رفتم اتحادیه

نرخنامه جدید را گرفتم و برگشتم دفتر

در حال کار بودم که خواهر زنگ زد و حالش بد بود و....

اومده خونمون

بردیمش کلینیک

بازم کرونا....

الان هم توی اتاق مهمان قرنطینه شده

فسقلیا هم برای اولین بار در عمرشون ازش دور هستند

پ ن۱: کاش اینهمه ناامید نبودم

( نه در همه موارد.... یه سری موضوع خاص....)

پ ن۲: امروز ۲۰ مرداد هست

تولد پدرجانم

قرار شد کیک تولد برسه به دست یه بچه ای که تاحالا کیک تولد نداشته

براش از لوازم تحریرها هم کادو فرستادم