پاییز می رسد که همانند سال پیش خود را دوباره در دل قالیچه، جا کند

سلام

روزتون شنگول و منگول

خوب هستید دوستانِ جان

دیروز بعد از مدت طولانی ، فسقلیا را دیدیم

وای چه چقدر دلتنگشون بودم

از صدای خنده هاشون و بازی کردنهاشون

گریه کردنهای الکیشون

شیطنتهای بچه گانه شون

همه و همه دلچسب بود

سرراه براشون قاقالی لی و هله هوله خریدم و رفتم به سمتشون

تا نزدیک ساعت 7 هم دور هم بودیم

توی باغچه توی هوای آزاد نشستیم و بازم برای ناهار خوردن سفره پهن نکردیم

بعد ازظهر هم مامان جان بساط آش را به پا کرده بودند

چای و آش و انارهای باغچه

جای همه دوستان خالی

وقتی رسیدیم خونه هلاک بودم از خستگی

هفته شلوغ و جمعه شلوغتر

اولین کاری که کردم تنظیم تایمر روشن و خاموش شدن چراغهای اتوماتیک نمای ساختمان را عوض کردم

حالا دیگه خیلی زود هوا تاریک میشه

بعدش دوتا پاجوش از آلوئه وراهای قبلی درآوردم و توی دوتا گلدونهای پارکینگ کاشتم

حسن یوسف ها خشک شدند و گلدونهای خالی توی ذوق میزنه

بعد هم اومدم خونه و با پدر جان نشستیم به زبان خوندن

وقتی به خودم اومدم ساعت دوازده و نیم بود

دیگه هلاک بودم

حتی نای اینکه پاشم تا تختم برم نداشتم

زنگ زدم به آقای دکتر و چشمام اصلا باز نمیماند

دو تا کلمه حرف نزده بیهوش شدم ...

صبحها هنوز انگار ساعت بدنم روی همون ساعت قدیمی کوک شده و برای همین همون ساعت بیدار میشم

دوش گرفتم و امروز باید میرفتم سراغ دکتر تغذیه

همون موقع پیش بینی کردم که توی مهرماه شلوغم و ساعت 8 صبح نوبت گرفتم

رفتم فشارم را چک کردند و همون فشار قبلی بود

و نیاز به پیگیری و مراقبت داره

بالا نیست

ولی باید حواسم بهش باشه چون دقیقا روی مرز هست

در عوض 5 کیلو وزنم کم شده بود

تعجب کردم

من اصلا حس نکردم که اینهمه وزن کم کردم

از بس شلوغم احتمالا!!!!!!!!!!!!!!

ولی جالب این بود که آقای دکتر تشریف نداشتند و گویا تا هفته بعد هم تشریف نمی آوردند

این بود که دستیارشون فعلا داشتند یه کارهایی را پیش میبردند

از مرکز اومدم بیرون و تصمیم گرفتم این ماه با جدیت بیشتری پیاده روی و کاهش وزن را پیگیری کنم

از وقتی رسیدم دفتر دارم تلاش میکنم که این پست را بنویسم

ولی اونقدر شلوغم که هر یک سطر را نوشتم یکبار پاشدم و نشستم

فعلا برم

پی نوشت ها بماند برای بعد...