تقدیر بی‌ تقصیر نیست

سلام

روزتون پر از زیبایی های اسفندماهی

باید یه نامه بلند و بالا تایپ میکردم

اول وقت

دست به کار شدم و به خودم گفتم بعد تحویل این کار بهت جایزه میدم ...

تمام شد و تحویل دادم و یک لیوان بزرگ چای سبز و عسل برای خودم درست کردم

ایستادم پشت پنجره و به آرامش پنجشنبه ی اسفندماهی کوچه نگاه میکنم

صدای گنجشک ها میاد و آفتاب نرم نرمک خودش را تا لبه ی کوچه رسونده

شمشادها برگهای سبز کوچولوکوچولو دادن و ریز اون نور صبحگاهی میدرخشن

درخت زرد آلوی همسایه از بالای درخونشون پیداست و غرق شکوفه شده

یه کمی دورتر یه خانواده در حال اسباب کشی هستند و شور و حال رفت و آمد بینشون برپاست

دوتا بچه کوچولوهاشون روی پله خونه کناری نشستن و دارن تماشا میکنن

یه جوری کز کردن روی پله که انگار یه کمی سردشونه... توی کاپشنهاشون فرو رفتن و کاملا مشخصه که از خواب صبحگاهی به زور بیدار شدن

صداهاشون را نمیشنوم... اما رفت و آمدشون انگار بهم انرژی میده

آروم آروم چای را مزمزه میکنم و یادم میاد فقط سه روز تا رفتن عمو باقی مانده ...

ته دلم یه جوری میشه

دلم میخواد یه سری بهشون بزنم ... اما ...

یه قلپ دیگه چای میخورم ... امروز باید به بیمه هم یه سری بزنم... اما شاید مثل دفعه قبلی بگه این پنجشنبه کار نمیکنیم... بزارم برای شنبه...

باید برای تایید یه سری دارو هم برم ... اما وسط هفته بعدی

توی ذهنم چند تا کار را منظم میکنم

لیوان چای به ته میرسه... جایزه کار اول تمام شد ...

باید برگردم پشت سیستم ...

پ ن 1: پدرجان تقریبا سه ماهی هست که رژیم غذاییشون را تغییر دادند و ورزشهای منظم و پیاده روی های منظم دارن

تقریبا هم 12 کیلو وزن کم کردند

دیروز دکترشون بسیار بسیار از روند کاهش وزنشون راضی بود

منم کلی انگیزه گرفتم

پ ن 2: برام نوشته: خسته ام...

نوشتم : خستگی هات را به جون میخرم ...

نوشته: جونت سلامت... همین چندتا کلمه معجزه کرد ...

و من برای هزارمین بار به معجزه کلمات ایمان میارم

پ ن 3: حساب کتابهای آخر سالی یادتون نره...