زندگی و سوپرایزهای تازه

سلام

صبحتون خوش و خرم

امروز داره بارون میاد از اون بارونهای درست و حسابی

وقتی میخواستم از ماشین پیاده بشم ، کلاه کاپشنم را گذاشتم سرم و چند دقیقه ای دستم را نگه داشتم زیر بارون

انگار لمس دونه های بارون برام حس دستای مهربون خداوند را داشت

اگه چشمامون را باز کنیم نشونه های وجود یه خالق مهربان را همه جا میبینیم

خدا را شکر که صدام خیلی خیلی بهتره

البته که هنوز به حالت عادی برنگشتم ولی خیلی خیلی بهترم

غیبت دیروز تقصیر فندق کوچولو بود

راستش را بخواین صبح در خواب ناز بودم که با صدای تلفن بیدار شدم... طبق عادت دیرین منتظر بودم صدای آقای دکتر را بشنوم که دیدم خواهر میگه پشت درم ... بیا در را باز کن...

ساعت 6 و نیم بود

در را باز کردم و پذیرای فندق و خواهر شدیم

دوازده روز بود ندیده بودمشون

و خیلی خیلی دلتنگ بودم... چقدر فندقکم تغییر کرده بود

و اینطوری شد که دلم نیومد از فندقک دل بکنم و موندم خونه

یه قصه ی دیگه از روز دوشنبه تو زندگیمون کلید خورد

یه قصه که امیدوارم پر از خیر و صلاح و خوشی باشه

البته که سختی زیادی در پیش روی داریم و البته که باید خیلی خیلی تلاش کنیم ولی من امیدوارم

من و بابا دوباره تصمیم گرفتیم و میخوایم عملیش کنیم

یه تصمیم یهویی و بزرگ و قدمهای مهم اول را هم دیروز برداشتیم و این شد که تا دوازده و نیم شب گرفتار جلسه و حرف و رفت و آمد بودیم

توکل میکنم به خداوند و میسپاریم به خودش

(یه کمی قضیه جدی تر و قطعی تر بشه میگم براتون)

پ ن1 : به شدت دلتنگ مغزبادوم هستم الان سیزده روز هست که ندیدمش

پ ن 2:  امروز بابا میرن دنبال کارهای بیمه و پروتز های پای مامان

شمارش معکوس شروع شد و هفته بعدی عمل میشن به امید خدا

پ ن 3: نیازمند دعاهای خیرتون هستم