عصرانه نوشت

سلام

عصرتون شاد و پر انرژی

از دوستایی که صبح نبودنم را حس کردن و برام کامنت دادن بی نهایت ممنونم

چقدر مهربونید... چطور همش حواستون به من هست

من چقدر از داشتن شماها خوشبختم

حقیقتش این بود که ...

شوهر خواهرم صبح ها ساعت 6 و نیم میره سرکار... خواهر و فندق قبل از رفتن رسونده بود دم خونه ی ما

من ساعت 6 و نیم با صدای زنگ بیدار شدم و دیدم به به ... چه مهمونی...

دیگه نمیتونستم از این عروسک دل بکنم و بیام سرکار

نمیتونستم هم برم سرگوشی

یک سر این نی نی فسقلی 28 روزه را بغل کردم و بو کردم و کیف کردم

اونا ساعت 2 رفتند

منم بدو بدو اومدم دفتر

به مغزبادوم اصلا نگفتم که همچین دورهمی ای داشتیم ... نخواستم غصه بخوره ... انشاله جمعه دور هم جمع میشیم

پ ن 1: مامان دو کیلو وزن کم کرده... بروز نمیده ولی فکر کنم استرس گرفته

پ ن 2: یه تصادف کوچولو کردم ... نه خودم طوری شدم ... نه ماشینم... ولی اون هول و استرسش بهم منتقل شد

آقای نه چندان راننده ، با یه ترمز کوچولو که من زدم قبل از پیچیدن به چهارراه ، کوبید به عقب ماشین من... طوری که چراغ جلوی ماشینش کامل شکست

بعد پیاده شده و شروع کرد به داد زدن.... سعی کردم خیلی خونسرد باشم... اول پیاده شدم یه نگاهی به ماشین کردم ... دقیقا هیچی نشده بود... چند تا خراش کوچیک روی سپر.... بعد خیلی آروم بهش گفتم اگه داد بزنی، حسابت را میرسم... از عقب زدی مقصر هم هستی، تازه پررویی هم میکنی؟

گفت : خانوما رانندگی بلد نیستن چرا اینجا ترمز کردی؟

گفتم : اصلا نگران نباش... الان رانندگی را بهت یاد میدم... بین خودمون باشه از داد زدن و ضربه و صدای شکستن چراغ اونقدر ترسیده بودم که تمام بدنم داشت میلرزید... ولی خیلی خونسرد برخورد کردم

رفتم که موبایلم را بیارم که چند تا آقا وارد ماجرا شدن و هی بهش گفتن آقا کاملا مقصری و خانم شما که خسارت ندیدی و ....

راه افتادم و اومدم

خلاصه آقایون اجازه ندادن یه درس حسابی به آقای پررو بدم....