عاشقانه ای خفیف

دارم  مجله ای که باید نهایت تا فردا تحویل بدم را مرتب و ویرایش میکنم

کم کم از کیک دیشب که کنار دستم هست مزه مزه میکنم

هر ازگاهی هم یه قلپ از دمنوش بابونه کنار دستم میخورم

میبینم آقای دکتر دارن روی ایمو بهم زنگ میزنن

تماس که برقرار میشه ، اولین چیزی که میبینم علامت سکوت هست (دست روی بینی  و لبها به شکل سیس ... )

نگاهش میکنم

فضای اطرافش را نشون میده... مشخصه داخل بانک هست 

با یه نگاه پر از شادی بهش لبخند میزنم

دستش را به علامت تپیدن قلب میزنه روی سینه اش

با حرکت بی صدای لبهاش میگه : دوستت دارم

دیگه منتظر هیچی نمیشه و قطع میکنه

لبخندم تا پشت گوشهام کش میاد

براش مینویسم :  من خوشبختم چون تو را دارم، تویی که وسط روز میون همه شلوغیا یه لحظه زنگ میزنی و میزاری نگات کنم...

مینویسه : خیلی دوستت دارم

و من اونقدر انرژی دریافت کردم که میتونم بازم بدون قرار عاشقانه ، عاشقش باشم