یعنی خودش سردش نبود؟

پیرزن خمیده موهای سفیدش از زیر چادر رنگیش بیرون زده و  دست دختر کوچولو را گرفته و داره دنبال خودش میکشه و زیر لب یه چیزهایی میگه که من نمیشنوم

دختر کوچولو خوابالوده و کسل به نظر میاد

یه کمی هم انگار کز کرده و سردشه...

با موهای پریشونی که تا روی شونه هاش رسیدن داره دنبال پیرزن کشیده میشه و به زور قدم بر میداره

هوای صبح پاییز سرد و مطبوعه...

مطبوع برای منی که یک کاپشن پاییزه گرم و نرم خوش دوخت پوشیدم ...

برای منی که بوتهام داخلشون نرم و راحتن...

مطبوع و دوست داشتنیه در حالی که بخاری ماشینم را روی کمترین حالتش تنظیم کردم و از گرمای نرم و ریزریزش لذت میبرم....

تا از ماشین میام پایین  و ریموت را میزنم یه فرصتی هست که ببینم دختر کوچولو نوک دماغش سرخ شده

ببینم با دمپایی هایی که یکی دو سایز از پاش کوچیکتر هستند نوک انگشتاش دارن یخ میکنن...

میبینم پیرزن خمیده دست دختر را گرفته و به زور داره میبرتش

چشمام همینطوری دنبال دختر کوچولو داره میره...

شایدم چشمام نیست انگار داره دلم را با خودش میبره

قلبم فشرده میشه

پیرزن لب جوی کنار باغچه میشینه و مشتش را پر از آب میکنه و بی هوا شروع میکنه به شستن صورت دختر...

صداش را میشنوم... بابات اینطوری نباید ببینتت... بازم که دماغت آویزونه... باید خوشگل بشی...

چیزی که اون لحظه منو دیوانه کرد... صدای گریه بی هوای دختر بود....