سالگرد عشق

 

سلام

امروز سالگرد آشنایی مون هست

اول این پست را به صورت خیلی بلند منتشر کردم

اما بعد حس کردم خوندنش از حال و حوصله همه خارجه

پس اضافه شد به ادامه مطلب...

چیز خاصی داخلش نیست.. اگه حوصله ندارید اصلا سراغش نرید

 

سلام

امروز سالگرد آشنایی مون هست

شاید سالگرد آشنایی ما همون سالگرد عشقمون نیست.. ولی ما در دهم خرداد ماه سال 1387 برای اولین بار با هم حرف زدیم

باید ماجرا را از آنجا شروع کنیم که ما در یک برنامه ی مجازی عضو بودیم و نوشته های هم را میخوندیم

آقای دکتر نوشته های من را خونده بودن و برای من یک پیام گذاشته بودن مبنی بر اینکه شماره داده بودن و نوشته بودن من باید با شما حرف بزنم

خب مسلما من بهشون زنگ نزدم

تا اینکه در روز دهم خرداد من و ایشون همزمان آنلاین شدیم و به طور ناگهانی ایشون فرمودن من حتما باید با شما صحبت کنم

من هم شماره دادم بهش

زنگ زد

صدایی که در مغز من معجزه ای بزرگ ایجاد کرد

شاید خنده دار باشه ولی اونقدر آروم و زیبا حرف میزد که تمام یکساعت اول را حرف زد و من چیزی جز بله و خیر نگفتم و از اونجا باب آشنایی باز شد... هر روز زنگ میزد... هر روز پیام میداد... با انرژی من را دنبال میکرد و من خیلی معمولی باهاش برخورد میکردم...

در اون روزها و اون سال من تصمیم داشتم هرطور شده نیمه ی گمشده را پیدا کنم و باهاش ازدواج کنم

برای همین بعد از مدت کمی نزدیک به 15 روز این رو خیلی رک بهش گفتم

گفتم قضیه باب آشنایی برای ازدواج باشه، من هستم وگرنه ما را به خیر و شما را به سلامت

خلاصه ایشون قصد ازدواج نداشتن... من هم مصر به این کار بودم و این شد یک شکاف

تماس ها متوقف شد... اما انگار چیزی در درون من با حرفها و ایده هاش شکل گرفته بود که نمیتونستم بیخیالش بشم

کمتر از ده روز از هم دوری کردیم و به طور همزمان باز با هم شروع کردیم به حرف زدن

تصمیم گرفتیم هم دیگه را ببینیم

نه من خیلی تیکه ی ماهی هستم و نه ایشون خیلی فضایی

ولی وقتی هم را دیدیم کشش عجیبی ایجاد شد... علاقه ای شکل گرفت و ...

این رابطه یکسال اول بیشترش کشمکش و دعوا بود

داد میزدیم... از عقایدمون دفاع میکردیم... هم دیگه را محکوم میکردیم... هرکدوم ساز خودمون را میزدیم

با هم آشنا نبودیم... با اخلاق هم آشنا نبودیم... هم را می رنجوندیم... اما جدا نمیشدیم... دعوا میکردیم... حرف میزدیم... اما هم را ترک نمیکردیم... حتی یک ساعت... یادمه روزهایی بود که هفت هشت ساعت تلفنی حرف میزدیم...

للی توی اون روزها میگفت شما با اینهمه دعوا و اختلاف نظر به هیچ جا نمیرسین... اما... رسیدیم

از یه جایی به بعد یاد گرفتیم به هم احترام بزاریم... نظراتمون را به هم تحمیل نکنیم... به هم زور نگیم... در پی عوض کردن هم نباشیم...گره های اخلاقی هم را به دست آوردیم و یهو چشم باز کردیم دیدیم در عرض کمتر از یکسال و نیم به شدت عاشق هم هستیم

خب مسلما مثل تمام رابطه های دیگه یه سری قرارداد بینمون وجود داره

مثل تمام آدمای دیگه یه سری اختلاف نظر داریم... اما یاد گرفتیم کنار هم خوشبختی را تجربه کنیم

من و آقای دکتر از اول دنبال دیدن چشم و ابروی هم نبودیم... من نگاهش را میخواستم و اون هم نگاه و دیدگاه من را ارزیابی میکرد

از روز اول دنبال حرفها و کلمات بودیم

هر دو حساسیم

هردو با جمله ها خوب بازی میکنیم

هر دو قدر لحظه ها را میدونیم

هردو تو زندگیمون مشکلات خاص خودمون را داریم

این رابطه در ابتدا با یه دروغ بزرگ از طرف آقای دکتر شروع شد... و بعد شد پایه ی خیلی از اختلافایی که یکسال حل کردنشون طول کشید.. اما از یک نقطه ای که عشق در ما حلول کرد... دیگه همه چیز را رو بازی کردیم...

اشتباه میکنیم... پنهان نمیکنیم

همیشه مراقب عشقمون هستیم

با وجود فاصله چند صد کیلومتری بینمون.. حفظ این رابطه به این شکل کار ساده ای نیست... ولی تجربه به من یاد داده عاشق شدن کلا کار ساده ای نیست...

به هر دوست داشتنی... به هر دوست شدنی و به هر رابطه ی احساسی نمیشه گفت عشق..

اما من مطمئنم اسم رابطه ی ما چیزی جز عشق نیست

وقتی شروع کردی طرف مقابلت را بر خودت مقدم بدونی... وقتی آرامش طرف مقابلت جز اولویت هات شد... وقتی تونستی بزرگترین خطاهاش را با توجه به پشیمونیش ببخشی... وقتی فقط کنار هم نخندیدین... وقتی کنار هم اشک ریختین... وقتی شروع کردین به لذتهای ماورایی... وقتی دیگه تنها دوتا جسم با جنس مخالف نبودین... انوقت عاشق شدین...

عاشقی در کلمات نمیگنجه

من بازی با کلمات را خوب بلدم... اما اینجا جاش نیست... اینجا وقتش نیست...

ولی حالا که اعتراف کردم باید بگم... ما شاید هیچوقت زیر یک سقف آروم نگیریم... اما زیر آسمون که بلندترین سقف جهانه کنار هم خوشبختیم... دعوا میکنیم.. از هم میرنجیم... گاهی حتی ناخواسته طرف مقابل را زخمی میکنیم... اما هرگز حس های بد هم دیگه را نادیده نمیگیرم...

برای آقای دکتر:

من عاشقت شدم چون اول بهم یاد دادی عاشق خودم باشم... و بعد از عشق خودم به خدا برسم... من عاشقت شدم چون عاشق پروردگاری هستم که عشق را آفریده... امروز سالگرد روزی هست که من مطمئنم پروردگار صدای دعاهای من را شنید و منو به استجابت قرین رحمتش گره زد

برای خودم:

یادم نره عاشقی سخته... ولی من زیر سایه این سقف لاجوردی خوشبختم....