قیمت یک دوست

با توجه به اتفاق امروز صبح

بعدش با توجه به مطلبی که مگهان نوشته بود

یاد یک خاطره ای افتادم :

چند سال پیش یکی از دوستام یک دوستی داشت که اینجا اسمش را میزاریم هانیه...

براثر رفت اومد دوستم به دفتر ما ، ما هم با هانیه دوست شدیم

یعنی من و تمام دوستام

خب از اونجایی که من ساعتهایی زیادی از روزم را توی دفتر میگذرونم

بیشتر دوست بازیا و مهمونیام هم اصولا توی دفتر برگزار میشه

چون همیشه هم فضای مناسب برای این کار را داشتیم

مدتی از دوستیمون با هانیه میگذشت که متوجه شدم گاه گاهی که اون پیشه ماست... بعد از رفتنش مقدار از پولهای دفتر کم میشه...

خب رسم رفاقت اینه که همچین چیزی حتی به ذهنت هم خطور نکنه

ولی من کمی دقیقم توی این مسائل

به للی گوشزد کردم که زمانی که مهمون بازی میکنیم توی دفتر بیشتر مراقب صندوق و پولها باش

و خودم هم بیشتر مراقب بودم

یک روز در همین مراقبتها با هانیه رفتیم بیرون و زمانی که از ماشینم پیاده شدم برای خرید کیفم داخل ماشین موند

فکر نکردم در این حد جسارت کنه

اما ... طبق رسم معمول اون روزها که از ایرانسل برای ارتباطاتم با اقای دکتر استفاده میکردم و همیشه شارژ ایرانسل تو کیفم بود

شارژها غیب شده بودن

شب از خونه بهش زنگ زدم و بهش گفتم که شارژهام تو کیفم نیست و خیلی ناراحتم چون احساسهای بد و فکرای بدی به ذهنم خطور کرده

میخواستم با این تذکر متوجه کارش و متوجه اینکه من حواسم هست بشه

به للی و چند تا دیگه از دوستان نزدیکم که دائم با هانیه در رفت و اومد بودیم تذکر دادم و گفتم که از الان مراقبت از وسایلتون به عهده خودتونه

از طرفی اون روزها، روزهای سختی بود برای هانیه

داشت از همسرش جدا میشد.. وضعیت مالیشون هم زیاد جالب نبود( نه اینکه محتاج یا تنگدست باشند... خیلی خوب نبودن)

مثلا 5هزارتومان از دخل من برمیداشت و من همیشه میگفتم ... اگه با 5 هزارتومان کارش راه میفته ... بزار از اینجا برداره که تو دردسرهای بزرگتری نیفته مثلا برای 5 هزار تومان پول...

اینا را داشته باشین تا اینجا

من هر سال برای عید غدیر برای همه دوستام هدیه میخریدم

مامانم برای عید قربان یک کیف پولی دست دوز سنتی خیلی زیبا برام هدیه خریده بودن

چند روز قبل از عید غدیر این کیف دست من بود و من برق زدن چشمای هانیه را دیدم..... به من گفت که روزی که میخوای برای خرید هدایا بری من را هم با خودت ببر و من از خرید با تو لذت میبرم

منم قبول کردم و باهاش قرار گذاشتم برای عصر روز قبل از عید غدیر

از ظهر اومد اونجا

با هم ناهار خوردیم

گفتم بهش که کارای دفتر را انجام میدم ... کارام را مرتب میکنم و برای ساعت 5 با هم میریم برای خرید

اون روز برای ما روز شلوغی بود تا ساعت 5 سرم به کار و مرتب کردن و برنامه ریزیها بود

سرساعت پاشدم به هانیه گفتم آماده ای بریم

وقتی رفتم سرکیفم .... کیف پولیم نبود... با کل پولای هدایا.... و هانیه ای که ایستاده بود با من بره خرید

دیگه تحملم تمام شده بود

همه ی بچه های دفتر و دوستام هم دورم بودن

اشک اومد تو چشمم

للی بهم اشاره کرد و گفت : تو که امروز اصلا بیرون نرفتی... کیف هم از دفتر بیرون نرفته... من خودم همه ی بچه ها را میگردم

در این لحظه هانیه بلند شد و رفت داخل دستشویی... کیفش را هم با خودش برد

همه هم میدونستیم کار خودش هست

به للی گفتم هیچی نگو تا بره... من با همه این آدمها نون و نمک خوردم

کار زشت در حق دوستم نمیکنم

ولی دیگه از تحملم این رفتارش خارجه....

از دستشویی اومد و کیفش را گذاشت روی میز و گفت اگه میخواین کیف بگردین ، کیف منو زودتر بگردین میخوام برم!!!!!!!!!!!!!!!!

و من بهش گفتم : نه برو نمیخوایم کسی را بگردیم!!!!!!!!!!!!!!!!!!

و اینطوریه که گاهی... یه عالمه مهربونی را میشه به قیمت مقداری اندکی پول فروخت....