عصر پنجشنبه بی تو....

چقدر عصرهای پنجشنبه اینجا دلگیره

بی رهگذر

بی صدا

بی هیچ نوری

من اصولا عصرای پنجشنبه را تعطیل میکنم و وقتم را صرف صله رحم میکنم... غیر از پنجشنبه هایی که ماله خودمه...

امروز اومدم دفتر

و عجیب دلم گرفته

عجیب احساس تنهایی و خستگی بهم چیره شده

کاش ....

بعدا نوشت: من بلدم از رنگها لذت ببرم .. پس لبخند میزنم و باز هم به مقواها و کاغذهای رنگی برشهای ماهرانه میزنم

پ ن 1 : یک موقعی دفتر من پاتوق هزار مدل شیطونی و رفیق بازی بود... یادمه عصرهای پنجشنبه که میشد جا برای نشستن پیدا نمیشد، هرکسی داشت یه گوشه ای برای خودش حرف میزد و یه کاری میکرد... تو اون روزهای شلوغ همیشه یخچالمون پر از خوراکیهای چاق کننده ی هوس انگیز بود... همیشه روی میزهامون شکلات پیدا میشد... سعی میکردیم هفته ای یکبار ضیافت ناهار دوستانه داشته باشیم ... سعی میکردیم بخندیم و بیشتر بخندونیم... آهنگهای جدید را با ولع گوش میدادیم.... یه موقعی پنجشنبه ها جای سوزن انداختن نبود توی دفترم....

پ ن 2 : شما دلگیری های منو به دل نگیرید دل من عصر پنجشنبه که میشه نانا را میخواد... دلجویی هاش را ... مهربونی هاش را .... حرفهای عاشقانه اش را ... اون هم اینو خوب میدونه و پیداش میشه ... نگران نباشید... جای نگرانی نیست

پ ن 3 : دوست دارم عصرهای پنجشنبه کیک و شیرینی بپزم... دسر درست کنم و منتظر مهمانهای روز جمعه باشم...