خوشحال

سلام

توی پوست خودش نمیگنجه

انگار قراره آخر هفته اش به لطف خدا بینظیر بشه...

صبح که میومدم توی بی آر تی نگاهم افتاد به یه خانومی

نگاه اول حس کردم میانساله ... مثلا چهل و هشت .... داشت تند تند ، وسط همه شلوغیا.. ذکر میگفت....

دقیق تر که شدم ... دیدم خیلی جوانه... شاید سی ساله... فقط با حجاب خیلی زیاد این احساس به من منتقل شد.... حجاب زیاد و سادگی

نمیتونستم ازش چشم بردارم

انگار یه آرامشی به اطرافش تزریق میکرد

انگار با هر صلواتی که میفرستاد یه هاله ی روشن اطراف خودش درست میکرد

دلم خواست بدونم هاله ی اطرافم چه رنگیه؟

آدمهایی که صبح من را با شال و کلاه (به نظر خودم خوشگل) میبینن چه حسی نسبت بهم دارن؟

شما ها صبح ها هاله ی اطرافتون چه رنگیه؟