دوشنبه نوشته

سلام

چند وقتی هست که خودم را از قید و بند ساعت و دقیقه رها کرده ام

نمیدونید چه آرامشی داره

صبح ها یه ذره زودتر بیدار میشم

و بعد سه ایستگاه قبل از دفتر کارم از بی آر تی پیاده میشم (در راستای اینکه حتما راه برم چند وقتی هست که ماشین نمیارم)

و قدم زنون میام دفتر

نه به ساعت نگاه میکنم

نه اهمیت داره که چند دقیقه زودتر یا دیرتر برسم

و این عالیه....

پ ن 1 : من مدت تقریبا پانزده ساله که شغلم همینه ، اما اول امسال تصمیم گرفتم کارمند بشم، سه ماه داخل یکی از شرکتهای بزرگ که اگه اسمش را بگم همتون میشناسیدش ، مشغول به کار شدم ، خیلی برام عذاب آور بود، سر ساعت ، ساعت ورود زدن، سر ساعت خارج شدن، ساعتهای کش دار و ملال آور و این باعث شده که الان قدر رهایی را بهتر بفهمم

پ ن 2 : دیشب با نانا حسابی حرف زدم ......

پ ن 3 : عاشقی به هر شکل و رنگی عاشقیه ، اما خوب فهمیدن هرکسی به شیوه ی خودش عاشقی میکنه

پ ن 4 : از پی نوشت های طولانی بدم میاد....

یواشکی نوشت: دلم بوسه میخواد... گرم و طولانی