مگه امروز جمعه نبود؟

سلام

روزتون زیبا

امروز روی تقویم تعطیل بود

برای همین کسایی که باهام کار داشتند همه کارها را موکول کردند به شنبه

چون آخر هفته هم هست و قاعدتا فردا و پس فردا هم تعطیل

برای همین صبح طبق روال هر روز بیدار شدیم و با مادرجان صبحانه خوردیم

بعد هم بدون اتلاف وقت رفتیم سمت باغچه

باغچه پاییزی

قبل ترها عاشق حال و هوای باغچه پاییزی بودم و حالا نگاه کردن به هرگوشه باغچه ی خزان زده دلم را ریش میکنه و اشکم را جاری

باید انار میچیدیم

با همان چوب قلاب داری که پدر جان با اون دستای تپلش درست کرده بود

یادم میداد که با سیم و سیم چین اینطوری کار کن و من شاگرد بازیگوشی بودم و سربه سرش میزاشتم

به محض اینکه اون چوب را برداشتم اشکم سرخورد پایین

درختهای بلند و دستهای ما کوتاه...

هرطوری بود یه مقداری انار چیدیم

بعد نوبت خرمالوها بود

یادتون پارسال آخرای تابستون با پدرجان دور تا دور درخت خرمالو نردبان چوبی درست کردیم؟

مگه میدونست که بعد از این من باید خرمالو بچینم و برام سخته؟

ولی بازم برام سخته

درخت خرمالومون خیلی قد بلنده

پدرجان خیلی جاها درخت خرمالو کاشت

همه جا هم میگفت خرمالو میوه ی تولد تیلو هست...

وقتی من به دنیا اومدم یه درخت خرمالو هم وسط باغچه خونه مادربزرگ و پدربزرگ کاشته بود

درخت تبدیل به یه درخت تنومند شده بود و چه خرمالوهایی هم میداد

خدا رحمت کنه همه ی رفتگان را

آخرین سالی که مادربزرگ زنده بود با اینکه نمیتونست حرف بزنه به همه فهمونده بود که خرمالوها را زود زود نچینن

تا زیبایی هایی که از پنجره ی بزرگ دقیقا روبروی تختش بود را بیشتر تماشا کنه...

بگذریم

بعدش رفتم سراغ درخت عناب

ته مونده های عناب امسال را چیدم

بعد فلفل

مادرجان نعنا و جعفری و گشنیز و تره چیدن

شمعدونیهای توی گلدون سرحال بودند

بهشون آب دادم و تمام برگهای خشک و زردشون را جدا کردم

بعد هم گذاشتم توی ماشین

دیگه وقتش بود که برن توی پارکینگ

نگاه به ساعت کردم دیرم شده ...

مادرجان را بردم رسوندم خونه

گلدانها را هم گذاشتم ته پارکینگ ، اونجایی که آفتاب پاییز هر روز صبح بهش سرک میکشه

بدو بدو اومدم سرکار

بچه ها توی کوچه دوچرخه سواری میکنند

سرو صداشون را میشنوم

وقتی ما این دفتر را خریدیم، اینا خیلی کوچولو بودن

و حالا همشون قد کشیدن و با دیدن من لبخند میزنن و سلام میکنن

منم از دیدنشون لبخند به لبم میاد

بچه ها را دوست دارم

هرچند حالا دیگه برعکس نظرات قبلم اصلا دوست ندارم که بچه ای داشته باشم

و هر روز خداوند را شکر میکنم برای همین وضعیتی که دارم

رسیدم توی دفتر

خسته و خیس عرق هستم

باید دوتا کار را مرتب کنم

دوتا کاری که میدونم حداقل تا 6 و 7 بعدازظهر دستم را بند میکنه

لیوانم را پر از آب میکنم

و یه لیست کوچولو میزارم کنار دستم

به خودم قول میدم دوتا تیک اول را که زدم یه نسکافه و بیسکویت به خودم جایزه بدم

کنار گزینه چهارم هم برای خودم جایزه تعیین میکنم ، یه کاسه انار

از اون مدل انارهای صورتی خیلی شیرین

مادرجان برام دانه کردند

دلم میخواد یه لیست بلند و بالا از چیزهایی که دلم میخواد بنویسم

زندگی یه عالمه خوشی به همه ی ماها بدهکاره

یه عالمه موسیقی و آواز

یه عالمه نسیم لابلای موهامون توی آرامش

زندگی به من یه عالمه مسافرت بدهکاره

یه عالمه خوش گذرونی

زندگی بهم دلخوشی و لبخند بدهکاره

ولی من آدمی نیستم که بشینم منتظر...

من میخوام تلاش کنم

برای تک تک خواسته هام

برای بدست آوردن یه عالمه لبخند و شادی و دلخوشی

اونم کنار آدمهایی که دوستشون دارم

هیچی به تنهایی برام لذت بخش نیست

من از اون مدل آدمهایی هستم که همه چیز در جمع برام معنا میشه

خوشیها کنار عزیزان معنا میگیره

لبخند و هیاهو و شادی

پ ن 1: امروز نزدیک ترین فاصله بین غم و شادی را میشه تجربه کرد

پ ن 2: نوشتن با مداد برام یه لذتی داره که در وصف نمیگنجه

پ ن 3: دل نگرانی ها تمومی ندارن؟؟؟؟

پ ن 4: از دست اداره دارایی به ستوه اومدم...