جانِ جهانِ من تویی

سلام

روزتون زیبا و پر از سلامتی

هفته تون پر از دلخوشی های شیرین

من از نوشتن پست های غمگین گریزانم

ولی چه کنم که با پر کشیدن پدر دوستم ، یه حفره بزرگ ، پر از غصه های تیره و تار در دلم ایجاد شده

دیروز که بهش زنگ زدم و صدای گرفته ش را شنیدم چیزی در درونم فرو ریخت

ولی با هشدارهای جدی آقای دکتر و مادرجان از رفتن پیش دوستم منع شدم

اون الان مصیبت زده ست و خونشون شلوغ

و من هم به خاطر پدرجان دو سال هست که به شدت دارم رعایت میکنم و این بی مبالاتی و بی احتیاطی ممکنه برام گران تمام بشه ...

این شد که نرفتم

و در درونم آشوبه...

پ ن 1: دلداری بلد نیستم

و حالا که از للی دورم احساس میکنم ناتوان ترینم

پ ن 2: هوای پاییز دلمو هوایی کرده

پ ن 3: ببخشید که مدتی هست وقت نکردم کامنتها را جواب بدم