گذشت زمان با سرعت نور....

سلام

روزتون خوش و خرم

امروز اتفاقا صبح یه کمی زودتر از خواب بیدار شدم و بعد از یه صبحانه حسابی بدوبدو اومدم دفتر

دیشب در آخرین دقایقی که دفتر بودم یه آقایی با عجله و اضطراب وارد شد و یه کاری را میخواست که براش تا ظهر امروز انجام بدم

منم با آرامش قبول کردم

صبح یه کمی زودتر اومدم و از همون موقع سریع کار را شروع کردم و به محض اینکه تمام شد اومدم که با کنار شما بودن دوباره پر انرژی بشم

دیروز یه روز پر از رنگ داشتم

یه عالمه کارت پستالهای خوشگل و رنگی رنگی درست کردم

به سلیقه دوست جان یه قسمت عمده ای از کارت پستالها را بنفش و یاسی درست کردم

خیلی هم شیک و دلبر شده بودند و مشتری حسابی از کاری که تحویل گرفت راضی بود

خدا را هزارمرتبه شکر

دیشب که رفتم خونه مغزبادوم و مامان و باباش اونجا بودن

با ذوق و شوق کارنامه ش را آورده بود که به ما نشون بده

همه چیز خیلی خوب...

من که هنوزم فکر میکنم اون 20 زمان خودمون یه چیز دیگه ای بود... یه کیف دیگه ای داشت

باباجان و مامان جان که کادوش را بهش نقدی دادن و برعکس چیزی که فکر میکردم خیلی هم خوشش اومد و سریع حساب و کتاب کرد که چقدر الان پول داره و ....

والا بیخود نیست که میگن این دهه نودیا گودزیلا هستند

مامان فندوق دیشب یا یه استرس شدیدی بهم زنگ زد و گفت که گویا داروخانه یه داروی اشتباهی از روی نسخه دکتر بهش داده

و اون هم متوجه این اشتباه نشده و دوتا از قرص ها را خورده و حالا به شدت نگران بود برای اون فسقلی که تو دلش هست...

بهتره اسم این فسقلی جدید را بزاریم پسته

خلاصه که با یه عالمه دلشوره بهم زنگ زد...

با اینکه خودم یه عالمه دلواپس و نگران شده بودم ولی سعی کردم بهش آرامش بدم و گفتم هیچی نیست و ...

سریع زنگ زدم به آقای دکتر و خواهش کردم از یکی از دوستاشون بپرسن

خب البته که اشتباه خیلی بدی بود ولی فعلا از دست ما کاری ساخته نبود جز توکل به خداوند

از صبح دارم سعی میکنم زنگ بزنم به قسمت غذا و دارو ببینم این مسئولین داروخانه که برای خوندن یه نسخه سه قلم دارو ، 5 هزارتومان پول دریافت میکنند هیچ مسئولیتی در قبال این اشتباهات ندارن؟؟؟؟؟؟

و شما فکر کن یه ثانیه تلفن اینا از اشغال دراومده باشه...

پ ن 1: فکر نکنید دیشب به پتوی رنگی رنگی ناخنک نزدما... اما هنوز ماجرا ادامه داره

پ ن 2: دیشب آقای دکتر حالشون خیلی خوش نبود و از یه مطلبی بهم ریخته بودند و به شدت بی حوصله و عصبی شده بودن

اول مکالمه میخواستن خداحافظی کنند و به تعبیر خودشون حال بد را به من منتقل نکنند

ولی شروع کردیم به حرف زدم و نیم ساعت نگذشته بود که داشتن با اشتیاق تمام برام حرف میزدند و میخندیدند

وقتی رسیدیم به آخر مکالمه بهشون گفتم : دیدین منم شما را بلدم؟؟؟

آخه چند وقت پیش میگفتند که منو خیلی خوب بلد هستند و با جزئیات روحیم خیلی خوب آشنا هستند و من همچین مهارتی ندارم...

من دیشب بهشون ثابت کردم ، مهارت دارم ، بهتر از خودشون هم دارم

امضا یک تیلوی از خودراضی