قصه ی عاشقانه

سلام

صبح شنبه تون متفاوت و شاد

اصلا سر از پا نمیشناسم تا براتون یک قرار عاشقانه را تعریف کنم

دلتنگی و بیقراری و ... باعث شد که یهو یک قرار عاشقانه سر بگیره

آقای دکتر گفتن که دارن میان و من سر از پا نشناختم

بعد از 72 روز.... در طی 10 سال اینهمه مدت دوری نکشیده بودیم

گویا ایشون هم خیلی دلتنگ بودن ، چون خیلی زودتر از همیشه راه افتاده بودند و ساعتی که اصلا منتظر رسیدنشون نبودم و داشتم زنگ میزدم که حالشون را بپرسم ، در حالی که داشتم باهاشون با تلفن حرف میزدم ، یهو از در اومدن تو.... و من متعجب ...

من عاشق رنگ زرد و لیمویی هستم... و آقای دکتر یک ست خیلی خوشرنگ اینطوری زده بودن... بلوز لیمویی ، کت چهارخونه کرمی و مشکی و شلوار کرمی...

آقای دکتر عاشق رنگ صورتی هستند... و من یک ست صورتی خوشرنگ و ملایم زده بودم.... بدون هیچ قرار قبلی

هر دو دل هم را به دست آورده بودیم

هر دو دلتنگ بودیم

هر دو بیقرار بودیم

یادتونه گفتم اهل هدیه و مناسبت نیستن... برام هدیه تولد خریده بودن

دوتا کرمی که میدونستن میخوام ... یک شامپو و یک کارت هدیه نقدی

تازه شب قبلش هم تو خونشون مهمونی بود که برام از مهمانی سالاد و رولت گوشت آورده بودن

بعد هم بهم یه عالمه پفیلای خوشمزه دادن

بعد از ناهار حرف زدیم و حرف زدیم و حرف زدیم

کاپوچینو خوردیم و حرف و حرف و حرف... دلتنگی تمامی نداشت... اما لبریز از حس خوب بودیم

پ ن 1: خداوند اونقدر همه چیز را کنار هم چیده بود تا این قرار شکل بگیره که من بعداز فهمیدنش واقعا متعجب و حیرت زده شدم

با یکی دو ساعت این طرف و اون طرف شدن اتفاقات ، این قرار عاشقانه به بهترین شکل ممکن شکل گرفت

پ ن 2: هیچوقت نشده با خداوند مشورت کنم و در نهایت از نتیجه پشیمون بشم

پ ن 3: این بار از معدود دفعاتی بود که وقت رفتن آقای دکتر نه بغض کردم و نه گریه

هر دو انگار پر از انرژی شده بودیم

پ ن 4: جمعه خوشمزه ترین کیک سیب عمرم را درست کردم و هرچی حال خوب داشتم به کیک منتقل شده بود

عطرش خونه را پر کرده بود و مزه بهشتی سیب و دارچین همه را سرحال آورد

همه چیز با عشق قشنگ تره