خیالبافی

 اتاق را مرتب میکنم

گوشه گوشه ی اتاق را ریختم بیرون

همه چیزهای اضافی را دسته بندی کردم

یک سری را میدم بیرون... شاید برای من اضافی باشن ... به درد یه کسی بخورن

یک سری را میریزم دور... چیه اینهمه چیز دور و بر خودم جمع کردم

یک سری را هم میزارم برای انباری... بمونن شاید روزگاری به درد بخورن

عوضش یه کاناپه میارم تو اتاقم و یک میز عسلی میزارم کنارش تا بیشتر بتونم روی کاغذها با مدادم چیز بنویسم

عاشق چیز نوشتنم

مداد رنگیهام را مرتب میکنم و میزارم کنار میز

پاستل ها را هم

ماژیک ها...

آبرنگ را میزارم برای مغز بادوم که عاشقشه

هرگوشه ای از مرتب میکنم به خودم میگم شاید ...

شاید امسال مهمون این اتاق بودی... شاید یه روزی را در گوشه ی دنج این اتاق خلوت کردیم

شاید یک شب را با هم اینجا صبح کردیم... تو دراز کشیدی روی تختم

من نشستم روی همین کاناپه

و بعد هی حرف زدیم و حرف زدیم و حرف زدیم

تجسم میکنم وسط حرف زدنها بلند میشی و میشنی لب تخت... بعدش هم شروع میکنی به راه رفتن

حرکاتت را میشناسم... حرف زدن با هیجانت... تکان دادن دستهات

نوع نگاهت... انتخاب کلماتت

چقدر آشنایی برای من... چقدر امنی

یهو به خودم میگم یه چیزایی را باید عوض کنم برای بودنت

مثلا ... ملافه های تخت را باید عوض کنم...

بالشت اضافه بزارم روی تخت

یه لحاف لایکوی خوشگل هم بخرم

یک برس اضافه بزارم روی میز آرایش

یک اسپری و عطر مردانه

یهو نگاهم عوض میشه ... چقدر همه چیز این اتاق تنها و دخترونه س ... هیچ نشانه ای از هیچ مردی اینجا نیست

چرا نشانه هایی برای بودنت اینجا ندارم؟

خیالبافی میکنم...

باز میشینم روی همون کاناپه تا تو حرف بزنی

وقتی حرف میزنی... من مست میشم

وقتی نگاهم میکنی

وقتی دستات را تکون میدی

وقتی دلایلت را میگی

دلم ضعف میره وقتی از لابلای کلماتت به درونت پی میبرم و میبینم چقدر آشنایی

چقدر امنی

چقدر صادقی