عقب ماندگی

من خیلی عقبم

از خیلی چیزهایی که باید الان باشه و نیست عقب ماندم

از یه عالمه کتاب که باید خونده باشم و نخوندم

از یه عالمه کارهای هنری که باید یاد میگرفتم

از یه عالمه مهربونی که باید انجام میدادم

از یه عالمه کار خوب

یه عالمه لحظه های ناب که ترسیدم و پا پس کشیدم و عقب موندم

از یه عالمه شعر که باید حفظ میکردم

از یه عالمه قدم... قدم هایی که باید میزدم و نزدم

از دیدنی های زیادی که چشمهام را ازشون محروم کردم

از جاهایی که نرفتم

از نقاشی که یاد نگرفتم

ازآشپزی

از جادو با رنگها ... و صداها... بوها...

من خیلی از دنیایی که باید الان توش باشم عقبم

دستهام عقب موندن از نوازش کردن کودکی که میتونستم مادرش باشم

پاهام عقب موندن از رفتن و رسیدنهایی که میتونست حال دلم را خیلی خیلی بهتر کنه

چشم هام عقب موندن از دیدنی هایی که میتونستم ببینم و یاد بگیرم و بیاموزم

امروز به یک تیلوی سی و هفت سال و نیمه بدهکارم...

امروز دقیقا روزی هست که سی و هفت سالگیم به نیمه رسیده... و من وقتی نگاه میکنم میبینم خیلی عقب هستم

از لیست کتابهایی که هیچوقت به آخر نمیرسه... و همیشه کلی کتاب هست که من نخوندم

از سازی که کنار انباری داره خاک میخوره و من یاد نگرفتمش

از علامتی که یه جایی وسط قرآنم گذاشتم و باید هر روز بره جلوتر اما چند وقته تکون نخورده

از پولهایی که باید برای خوشحالی دیگران خرج کنم و همینطوری توی اون شیشه ی خوشرنگ ، کنار کمدم هست

از کلمات هم حتی جا موندم... کلماتی که باید هر شب برای آقای دکتر مینوشتم و چون ایشون بهشون علاقمند نبود، ننوشتم

و الان حس میکنم به خودم... به دلم... به دستام... به چشمام ... به پاهام... به کل تیلو بدهکارم

کاش نیمه ی دیگه سی و هفت سالگی را قشنگ تر ادامه بدم...

فعال تر

مهربون تر

بیناتر

شنواتر

داناتر

عاقل تر

دوست تر....

باید گاه گاهی دست خودم را بگیرم و خودم را ببرم به جاهای زیادی که تو شهر خودم هست و من ندیدمشون

باید بیشتر به فکر خاطره های تیلو باشم

به فکر روزهایی برنمیگردن