یک زن افغان

چقدر ما گاهی ناخواسته بد میشویم...

در عوض چقدر ساده میتوان لبخند به لب یک نفر آورد و خوب بود...

به نظر من خوب بودن خیلی ساده تر از بد بودن است و نمیدانم چرا گاهی انتخاب میکنیم که بد باشیم

چند روز پیش یک زن افغان... در حالی که خیلی خوب هم نمیتوانست فارسی حرف بزند به دفتر من آمد

میخواست عکس یک زن جوان را که فوت کرده بود با یک آیه الکرسی کنار هم قرار دهد و یک عکس برای بالای سرقبر آن زن جوان درست کند

عکسی که همراه آورده بود خوب نبود و کیفیت قابل قبولی برای کار من نداشت

و دیگر اینکه من سعی میکنم کارهایی که در حیطه کاریم نیست را قبول نکنم... میکس و مونتاژ عکس مربوط به عکاسی هاست و من اصولا چنین کاری را قبول نمیکنم.

ولی دیدم این زن افغان در حالی که خیلی هم خوب زبان فارسی را بلد نیست ایستاده و مستاصل مرا نگاه میکند.. دلم نیامد نه بگویم

همان موقع به اون گفتم که نه کیفیت عکس خوب است و نه این کار حرفه ای من است... ولی برایت انجام میدهم

وقتی انجام میدادم ، پدر در دفتر بودند و به من گوشزد کردند که یادت باشد برای این کار پولی از آن زن نگیری...

امروز وقتی زن وارد شد با آن حجاب کامل و البته لباس پوشیدنی کامل شبیه ما... بوی عطرش زودتر به مشامم رسید تا آوای کلامش

دلم برای غربتشان همیشه میسوزد...

لبخند بزرگی زد و با آوای مخصوص خودش سلام کرد

سلام و تعارف را کمی بیشتر از حد عادی و معمول مشتری انجام دادم تا احساس غربت نکند

و وقتی که گفتم پولی برای این کار نمیگیرم لبخند بزرگی زد و گفت : کاش هرچی خواسته ای خدایت هدیه دهد...

لبخند زد و من هم لبخند زدم...

نه که آن زن پول این کار را نداشت.. اتفاقا قیافه و لباسهایش نشان میداد که به اندازه کافی پول دارد... ولی من به عنوان یک زن ... احساس غربت را در چشمای آن زن دیدم و دلم خواست ، احساس کند در زیر آسمان این شهر هنوز هستند زنانی که لبخند میزنند و محبت میکنند

پ ن 1 : محبت کنید... چون اول خودتان لبریز شادی میشوید