قصه (۱۱)

  

آن روز هم همان شد که روز قبل...

و باز اشکهای بی پایان

هربار گریه میکرد و آرام میشد به خودش میگفت زندگی مشترک همه ی آدمها همینقدر فراز و نشیب دارد، چند سال که بگذرذ کنار هم آرامتر میشویم

شب بعد همه ی فامیل خانه ی مادربزرگ دعوت بودند

همه دور یک سفره نشستند و نوع نگاهها و شوخیهای عدنان با دختر عمه اش مهرانه را به شدت برآشفت

آرام آرام با خودش فکر میکرد که در نه ماه دوران عقد اصلا عدنان را نشناخته است

مادر عدنان آن شب مهرانه را به کناری کشید و گفت خیلی مراقب مریم باشد که مریم سالهاست که عاشق عدنان است و از او دلبری میکند....

از نظر مهرانه عاشقیهای قبل از ازدواج خدشه ای بر روابط زن و شوهری نبود، از نظر مهرانه هرچه بود گذشته بود و در نهایت عدنان و مهرانه آگاهانه انتخاب کرده بودند کنار هم بمانند. اما آن شب رفتارهای مریم سخت مهرانه ای را که با توجه به دوشب قبل حال خوشی نداشت، آزرد و غیبت ناگهانی عدنان و بازگشت نیمه شب او بر این آشفتگی دامن زد.

امشب وقتی عدنان بازگشت لباسهایش بوی سیگار میدادند و مهرانه از بوی دود متنفر بود...عدنان قسم ها خورد که لب به سیگار نمیزند و فقط در ماشینی سوار شده که همه سیگار میکشیده اند و او بوی سیگار گرفته است...

دیگر تحمل این مسافرت سخت شده بود

مهرانه میخواست بازگردد و مادرشوهر قرار ناساز کوک کرده بود و نمیگذاشت

یکی دو روز آینده در کش و قوسهای فراوان گذشت و این کابوس در کنارسقفهای بلند و رحتخوابهای پنبه ای سنگین پایان گرفت...

به خانه بازگشتند

عدنان سعی کرد جو را آرام کند

مهرانه تصمیم گرفت از بعداز تعطیلات نوروز به دفتر کارش بازگردد و عدنان از این پیشنهاد استقبال کرد

زندگی از بعد از تعطیلات عید رو ند عادی خود را آغاز کرد

مهرانه سعی میکرد کدبانوی خانه باشد

شغل عدنان طوری بود که با خودش ناهار میبرد و بعدازظهرها حدود ساعت 6 کارش تمام میشد

مهرانه کارهایش را طوری تنظیم کرد که قبل از عدنان به خانه برسد

و هر روز استقبال گرمی از همسرش داشته باشد

روزهای بهاری به کندی و رخوت اما آرام می گذشتند

مهرانه دختر دقیق و تیز بینی بود

تازگی احساس میکرد که زمانهایی که در خانه نیستند کسی به خانه آمد و شد میکند

با توجه به اینکه طبقه ی بالای خانه ی آنها صاحب خانه زندگی میکرد و با توجه به اینکه دو پسر مجرد و معتاد داشت، سریعا شک مهرانه به این سمت سوق پیدا کرد و این را با عدنان در میان گذاشت

زورهای اول عدنان به مهرانه میگفت که خیالاتی شده است

اما مهرانه دختر تیزبین و دقیقی بود... خیالاتی نمیشد... رویا میبافت اما خیالاتی شدن حرف دیگری بود

حالا دیگر کم کم شواهد می آورد برای عدنان

ببین عدنان صبح که من از خانه بیرون میرفتم این پارچ را در یخچال فلان جا گذاشتم اما وقتی بازگشتم فلان جا بود

ببین عدنان من صبح دمپایی های تو را جفت کردم و فلان جا گذاشتم و وقتی بازگشتم فلان جا بود

ببین عدنان ما اینجا سه تا بستنی داشتیم الان یکی بیشتر نمانده است...

و ....

آرام آرام این مساله داشت اعصاب مهرانه را بهم میریخت

و مهرانه نا آرام شده بود و دائم در این باره حرف میزد

خانواده ها نگران شده بودند و عدنان تصمیم گرفت که به زودی از آن خانه نقل مکان کنند

در این روزها مهرانه هنوز بیست ساله نشده بود و هزاران آرزو و ایده برای زندگی مشترکشان داشت و حالا عدنان هر روز با بهانه های مختلف به مهرانه میگفت که باید بچه دار شوند

مهرانه خودش هم عاشق بچه بود... اما بچه دار شدن در این سن؟؟؟؟

خانه ی پدری مهرانه دو طبقه بود.. و طبقه اول مستاجری داشت که در این روزها قصد جابجا شدن داشت

حالا پیشنهاد عدنان این بود که به خانه ی پدری مهرانه بروند

مهرانه دوست داشت مستقل زندگی کند

دوست داشت فاصله ها رعایت شود

دوست داشت حالا که امکانش هست زندگی ای تازه را تجربه کند

اما اصرارهای عدنان دست و پای او را بسته بود....

علاوه بر اینها عدنان قصد داشت به خانه پدری مهرانه نقل مکان کند که اجاره ندهد و مهرانه این را دوست نداشت

میدانست که این اجاره قسمتی از امورات زندگی خانه ی پدری را تامین میکند

پدر شاغل بود... مادر شاغل بود... دفتر کاری پدر با وجود مهرانه به خوبی کار می کرد

اما بهر حال با وجود سه فرزند محصل در خانه آنها... این اجاره نیز قسمتی از زندگیشان محسوب میشد

و عدنان این روزها ، داشت چهره ی تازه ای از خود نشان میداد

مهرانه قرار و مدار گذاشت که حالا که به اجبار به خانه پدری میرود اجاره خانه را با حقوق خودش پرداخت کند

پدر نصف اجاره را با آنها قرار و مدار گداشت... یعنی نصف مبلغی که نفر قبلی میداد

این مبلغ به اندازه تمام حقوق مهرانه بود

و مهرانه قبول کرد

پدر به خاطر اینکه دخترش در این خانه آسایش داشته باشد به بنا و معمار و نقاش خبر کرد

و به سلیقه ی مهرانه خانه را بازسازی و نوآرایی کردند

اسباب کشی ها انجام شد

حالا مهرانه میتوانست از درب پشتی دفتر به راحتی به پارکینگ خانه شان آمد و شد کند

درب پشتی باز بود و رفت و آمد ساده

روزهای تازه ای آغاز شدند

در این میان عدنان گفت که به خاطر اسباب کشی و خرید موکت ها به مشکل مالی برخورده است

نیاز به پول دارد... مهرانه تعجب کرد... آنها پس انداز خوبی داشتند... اما عدنان گفت که بیشتر از این پول خرج شده و مهرانه به سادگی تمام پس اندازش را به عدنان داد

چند روزی بیشتر نگذشت که عدنان هوس داشتن ماشین کرد و باز مهرانه به سادگی تمام طلاهایش را به عدنان داد تا ماشین بخرد

از خرید ماشین چند روزی نگذشته بود که عدنان گفت به خاطر حساسیت کارش نیاز به موبایل دارد

آن روزها موبایل خیلی چیز نو و تازه ای بود

هنوز از مسیج و امکانات ویژه خبری نبود

اما همین هم کافی بود تا عدنان حسابی مقروض شود

چند روز بعد عدنان از مهرانه خواست انگشتری که عمو ، در مراسم عقد به مهرانه هدیه داده را بفروشد و یکی از قرض ها را پرداخت کند

مهرانه دیگر این یکی را طاقت نیاورد و بهانه آورد و تکه ی دیگری از طلاهایش را که دیگر به ته رسیده بود به عدنان داد

عدنان بهانه ی بچه میگرفت

شبها دیرتر به خانه می آمد

رفیق باز شده بود

مهرانه کلافه بود

هنوز چیزی حدود نه ماه از زندگی مشترکشان نمیگذشت و مهرانه حتی یک روز خوش در این زندگی ندیده بود

هر روز یک بازی تازه رقم میخورد

و حالا این موبایل شده بود بلای جانش.....