قصه (5)

  

من و عمو روزهای خوبی را میگذروندیم

چرا که هر روز یک چیز تازه برای آموختن و امتحان کردن داشتیم

با توجه به شغل پدر و مادرم ... توی نواحی مختلف آموزش و پرورش روز به روز جامون باز تر میشد

و دوتا فکر جوان هر روز حرفی برای گفتن داشتند

خیلی بهم نزدیک بودیم

عمو ترم آخر بود و من داشتم ترم اول دانشگاه پیام نور را به زور سپری میکردم

علی پسری که قصد داشت هرجور شده دل منو به دست بیاره ... هر روز به بهانه ای به دفتر میومد

اما اصلا رفتارهای درست را بلد نبود

نوع برخوردش ... سعی میکرد به جای نزدیک شدن به من به پدرم نزدیک تر بشه

سعی میکرد به جای حرف زدن با من با بقیه گرم بگیره

و این نادیده گرفتنهاش ، هر روز اونو بیشتر از چشم من می انداخت

حالا من کنارم یک پسر خوشتیپ و اجتماعی مثل عمو را داشتم که باهم دیگه کتابهای بسیاری میخوندیم

عضو مجلات زیادی بودیم

سی دی میخریدم آموزش میدیدیم

امتحان میکردیم

حرف میزدیم

و این ناخودآگاه باعث مقایسه ی رفتارهای اون پسر میشد...

یک دفعه تصمیم گرفتم با پدر صحبت کنم... گفتم به هیچ عنوان حاضر به ازدواج با این پسر نیستم

و پدر هم خیلی قاطع گفتند که اصلا مجبور نیستی

نه قولی دادیم

نه قراری گذاشتیم

نه اتفاقی افتاده

و خیلی سریع و صریح در جواب دوستشون که همون روز اونجا اومدن و تصمیم داشتند که یک زمانی را برای دیدار رسمی خانواده ها معین کنند، گفتند: انگار این وصلت قسمت نیست...

من اونجا بودم و شوک را توی چشمهای پدر اون پسر که دوست صمیمی پدر بود دیدم...

*****************************************

چیزی عوض نشد ، همچنان علی برای امور مختلف مربوط به مدرسه پدرش به دفتر رفت و آمد میکرد و با اینکه میدید هیچ احساسی از سوی دختر دریافت نمیکنه باز پا پس نمیکشید.

در عوض مهرانه اصلا علی را نمیدید. در جهان تازه ی خودش غرق در شغلی شده بود که جذابیت های بیشماری براش داشت.

در آن روزها هنوز اینترنت باب نشده بود. و هنوز کامپیوتر و وسایل الکترونیکی جای همه چیز را نگرفته بودند.

هنوز مهرانه تلفن همراه نداشت.

مهرانه دختری سراسر احساس ... از جنس آب و آتش بود.

با اینکه رشته تحصیلیش ادبیات نبود، اما عاشق ادبیات بود.

عمو هم به این علاقه دامن میزد . کتابهای شعر میخرید.

با هم شعر میخواندند. نقد میکردند.

علاقمند به شاعران خاصی بودند و چیزی که مورد علاقه ی عمو و مهرانه بود، یادداشتهای بی شمار مهرانه کنار شعرهای فریدون مشیری بود

مهرانه کتابهای فروغ را میخواند و از هر شعر ، حرفی تازه تر می سرود

کتابهای قیصر امین پور را میبلعید و نثرهای روان مینوشت

این روزها دفتری که نوشته های خوش خط مهرانه زینت بخش آنها بود، بهترین کتاب و خواندنی ترین موضوع برای مهرانه و عمویش بود.

************************************************

پدرم دوست نداشت احساساتی و شاعر پیشه باشم.

من هم نبودم.

در اجتماع ، در خانواده ، در میان جمع ، یک مهرانه ایده آل شاد و پر انرژی بودم

به سادگی شمع هر مجلسی میشدم و حرفی برای گفتن داشتم

آن روزها کتاب مونس شبهایم بود و هرچه بیشتر میخواندم مشتاق تر میشدم

عموجان میخرید ، من میخواندم و برعکس.

حتی بسیاری از کتابهای درسی عمو را میخواندم ... اما همه ی این خواندنها و نوشتن ها دور از چشم پدر و مادرم بود.

آنها دوست داشتند که من درس بخوانم.

به کارهای دفترم بیندیشم و معقول و معمول باشم.

اما من دوست داشتم شبها تا پاسی از شب با کلمات بازی کنم. در میان جمله ها برقصم و اینقدر بنویسم تا خسته شوم.

و از سوی دیگر عمویم هرچه مینوشتم مثل آب چشمه مینوشید. میخواند ویرایش میکرد و بازنویسی میشد.

*******************************************

عموی مهرانه به واسطه ی یکی از دوستانش با یک شاعر جوان دوست شده بود. شاعری که اولین کتاب شعرش با اقبال خوبی روبرو شده بود. و حالا در حال نوشتن دومین کتاب بود.

*******************************************

کتابش را به عمو هدیه داده بود و عمو قبل از خواندن کتاب را به من داد.

کتاب را کلمه کلمه مزمزه کردم و در هر صفحه پا به پای شاعر که شعر سروده بود متن های ادبی زیبا نوشتم.

کتاب را برای خواندن به عمو برگرداندم و عمو بعد از خواندن و ویرایش ... کتاب را نزد شاعر برده بود و متن های من را آن شاعر جوان دیده بود.

عمو با تجربه ای که از سایر دوستانش داشت به هیچ وجه اجازه ی روبرویی من را با آن شاعر نمیداد.

اما شاعر نادیده عاشق این قلم شده بود.

تصمیم تازه این بود او شعر مینوشت و من متن ادبی روبروی شعرش ...

پانزده شعر و متن به طور آزمایشی به ناشر تحویل داده شد...

همه را در خفا مینوشتم. حتی قرار بر این بود که برای چاپ کتاب از اسم مستعار استفاده شود

پدر و مادرم نباید میفهمیدند.. شاید آن روزها دختر شاعر چیز زیبایی نبود

ناشر و وزارت ارشاد تمامی شعر و متن ها را تایید کردند

قرار شد برای اولین کتاب نزدیک به 50 شعر و نثر نوشته شود

شب ها تمام وقت روی نوشته هایم کار میکردم... کلمات میجوشیدند. من نمینوشتم کسی در من جوانه میزد. حرف به حرف شعرها را مزمزه میکردم.اینقدر زیبا و جاودانه که انگار جادویی در کار است. عمو میخواند و شاعر متعجب میشد. خیلی زیبا بود. روزهای بینظیر که هرگز در زندگیم تکرار نشدند.کار ساده و بی زحمتی نبود. کاری هم نبود که خیلی سریع جلو برود. هر متن را هزار بار زیر و رو میکردم. وسواس گرفته بودم. بهترین ها را میخواستم.

روزهایم به کار میگذشت و دانشگاه عذاب ممتدم بود.

شغلم را دوست داشتم و پیشرفتم مثال زدنی بود.

علی همچنان به دفتر ما رفت و آمد میکرد.

اما انگار باور کرده بود.

دیگر آن برق در چشمهایش نبود.

این قصه در سال هفتاد و هشت جریان دارد. زمانی که روابط بسته بودند و مهرانه دختری نبود که تن به هیچ رابطه ای بدهد. حتی نگاهش در نگاه علی نمی افتاد. حتی کلمه ای حرف رد و بدل نمیشد.

و دختر شاعر پیشه روزهایش را با کار و شبهایش را با شعر سپری میکرد و اصلا نمیدانست در دنیای اطرافش چه میگذرد.

تا اینکه پدر علی....